Je ogen steken in mijn rug.
Moordende blikken die mij proberen te doorboren met de pijn van jouw hart.
Je overspoeld mij met tranen, zeeën vol verdriet.
In de hoop binnen te sluipen in een onverwoestbaar fort.
Ik ben hard, zo hard als de nacht maar kan zijn.
Gemaakt van staal, ondoordringbaar als steen.
Staak de oorlog tegen mijn hart, want raken zal je me niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten