Naamloos.

Ik weet gewoon niet wat ik schrijven moet.
Ik citeer; "Oprechte pijn is de mooiste bron voor prachtige dingen." Zei ik ooit.
Ik heb op het moment niets om pijn voor te lijden. Mijn leven is mooi, prachtig.
Oprechte pijn is de aanleiding voor een prachtig mooi leven.
Ik leer van pijn, onder het motto; 'Laat het kind z'n handen maar branden dan leert hij vanzelf wel dat hij niet met vuur moet spelen.' En op het moment heb ik even genoeg geleerd. De dingen zijn mooi, de mensen zijn leuk, alles is geweldig. En daarom kan ik geen gedichten meer schrijven. Ik heb niks om over te zeiken. Ik heb nu geen duistere vol emotie gepropte stukjes tekst in mijn gedachte zweven. Want ik maak dat soort dingen nu niet mee.
Ik heb het goed zo. De mensen om mij heen maken mij echt heel gelukkig.
De enige nare gedachte die nu door mijn hoofd spookt is dat de schouw steeds dichterbij komt. En vervolgens zit ik veel te veel in de kroeg en werk ik veel te weinig haha. Foei! Maar ik moet genieten van mijn leven nu het nog kan! (aangezien we toch binnen anderhalve maand dood gaan aan de jaarwisseling.)
Vanaf volgende week maandag start ik een reinigingsritueel voor mijn lichaam. Ik ga mijzelf maar weer eens een goede levensstijl aanleren.
Dit betekend:
- Drie keer per dag een goede gevarieerde maaltijd eten.
- Heel veel minder alcohol.
- Op tijd naar bed/vast slaapritme.
- Geen ongezonde middagsnackschranspartijtjes meer!
- Twee stuks fruit per dag.
- Veel water drinken.
En na dit reinigingsproces ben ik er heilig van overtuigd dat mijn leven voor even compleet is :)
Dat lijkt me wel fijn.
Maar aangezien het nu nog geen maandag is.......................... mag ik morgen nog even flink los gaan met de fles vodka die ik vanmiddag gekocht heb MUHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!